بیایید کمی خجالت بکشیم

صادق هدایت در مقدمه بوف کور مینویسد در زندگی دردهایی هست که مثل خوره روح آدمی را میخورد و میتراشد بعد از حدود یک ماه بستری بودن و درد کشیدن به خاطرجراحی دیسک کمر دوسه روزی بود کمی از دردهایم کاسته شده بود که صحنه توحش و بربریت را تماشا کردم و افسوس خوردم و ایمان آوردم که درد معنوی بسا هولاناکتر و رنج آور تر از درد جسمانی است درد جسمانی را میتوان با مسکنهای قوی تا حدی تسکین داد من که در این یکماه انواع و اقسام قرصها و آمپولهای مسکن قوی را مصرف کرده ام بخوبی میدانم درد چیست اما دردی که با دیدن این وحشیگری ها در من ایجاد شده را با چه دارویی تسکین دهم؟ آیا ملت باستانی و تاریخی ایران سزاوار این چنین برخوردهاست ؟ رذالت چیست و رذل کیست ؟ آیا در هزاره سوم و عصرفن آوری و انقلاب انفورماتیک اینست جزا و سزای ما ؟ مردم کشورهای عقب افتاده آفریقا در پی رسیدن به آزادی و حقوق بشرمیدوند ما معطل و منتر مشتی لباده پوش حیوان صفت که تها هنرشان عرعر کردن اباطیل عربی و روضه خوانی است روز را به شب میرسانیم و دلمان خوش است که هفت هزارسال تاریخ داریم و اولین ملت مشروطه خواه در آسیا بودیم و اولین فلان بودیم و اولین بهمان بودیم روشنفکرانمان هم در اروپا و آمریکا زیر علم اصلاحات سینه میزنند و پاچه خواری ملا ها را میکنند بیش از این نمیدانم چه بگویم

جز اینکه فریاد بزنم مرگ بر استبداد